Serel Yereli : İlk aşkım dilenci çocuktu
Serel Yereli: 'Bu çağın yalanlarına inanmamış bir erkek bulursam ölene kadar bırakmam'
Ekranın en tazesi. 20 yaşında, genç, cesur ve güzel... O, ‘Bodrum Masalı’yla ilk oyunculuk deneyimine başlayan Serel Yereli. Hiyerarşik düzene karşı, aidiyet duygusuna, statülere inanmayan, “İnsan olmanın sığlığına gerçekten dayanamıyorum” diyen asi bir ruh: “Günümüzde aşk ve dostluk adı altında alışveriş yapıyoruz.”
zmirli olmanın dışında hakkınızda herhangi bir bilgi yok. Siz kimsiniz?
- İzmir Göztepe’de doğdum. Babam Hentbol Federasyon Başkanı’ydı. Cinsiyetçiliğe karşı bir adamdı. Beni de spora teşvik etti. Erkek ve kız takımlarıyla her türlü sporu yaptırdı. Annem İngilizce öğretmeniydi. Doğduğumdan itibaren bir dilim daha olsun diye sürekli benimle İngilizce konuştu. Çocukluk benim için kimsenin ölmediği bir krallıktı. Ve ben çocukluğumdan asla ödün vermeyeceğim.
Büyümekten mi korkuyorsunuz?
- İnsanların büyümekten anladığı robotlaşma... Benim için hayat bir yarış pisti değil. Oyun bahçesi... Öyle kalması için de her zaman çocuk kalacağım. İnsanlar buna ergenlik, asi genç kızlık diyebilir. Ama kendini ve diğer hiçbir şeyi çok ciddiye almadan yaşamanın tek yolu var, çocuk olmak. Bu yüzden ben çok mutlu bir çocuğum ve çok mutlu bir çocuk olarak ölmek istiyorum.
Hayat benim için yarış değil diyorsunuz ama dört yıl önce bir ses yarışmasına katıldınız. Ardından büyük bir yarışın yaşandığı oyunculuk sektöründe karşımıza çıktınız...
- Elimde olsa paranın ve kariyerlerin henüz icat edilmediği bir çağda, insanların ortasında şaklabanlık yapardım. Şimdi de hiçbir düzeni gerçek bulmadığım için bana gerçek hissettiren tek şeyi, hislerimle yaptığım mesleği seçtim. İnsanların bu çağda hislerinin öldüğünü düşünüyorum. Sırf bir şeyler hissetmek için bazen günün sekiz saatini düşünerek, diğer sekiz saatini kendi içimden şarkılar söyleyerek geçiriyorum.
BU DÜZENE HİZMET EDEN BİRİ OLDUĞUM İÇİN KENDİME GÜLÜYORUM
Olay sadece hissetmek mi? Hiç mi amaçlarınız arasında para ve ün yok?
- Tabii var. İnsanlar bana çocukluğumdan beri, “Şöyle olmalısın, böyle olmalısın” dedi. Ben de onlar paradan ve şöhretten anlıyorsa, bana bir daha bir şey diyemeyecekleri bir statüye gelmek istedim.
Peki nelerle derdiniz var?
- Hiyerarşiye alerjim var. Hiyerarşinin insanların birbirlerinin gerçek hislerini öldürdüğünü ve birbirlerine saygısızlık yaptırdığını düşünüyorum. Bu yüzden aşk, dostluk ve saygı yaşanamıyor. Şöyle anlatayım: Sizin bir konumunuz var ve ben belki de sırf o konumdan dolayı size, herkese davrandığımdan farklı davranmak zorunda kalıyorum. Bunu yapmak istemiyorum. Bu yüzden de hiyerarşik ortamlara girdiğim an hep yadırganıyorum.
Farklı bir düzen mümkün mü?
- Değil. Zaten bu yüzden kendi içimde deli gibi çatışma yaşıyorum.
İLK AŞKIM MAHALLEDEKİ DİLENCİ ÇOCUKTU
Dizideki gibi aşk, zengin/fakir dinler mi?
- Aşkta statülere inanmıyorum. Ben herhangi birine âşık olabilirim. Mesela ilk aşkım mahalledeki dilenci çocuktu. Ama ona çaktırmamıştım. Aşkı benim dilimden yaşayabilecek, yürekli olan bir erkekle henüz tanışmadım.
Nedir sizin dilinizdeki aşk?
- Bu çağın yalanlarına inanmamış bir erkek bulursam ölene kadar bırakmam. Günümüzde aşk ve dostluk adı altında alışveriş yapıyoruz. Şimdilerde biri var mı?
- Kalbim hep doludur. Ama hiç beklediğimi alamam, bu yüzden habersiz severim.
