Diyelim ki otobüste kaptan şoför…
Yolcuları Marmaris yerine ha bire götürüp götürüp Kütahya’ya bırakıyor…
Kovarlar adamı…
*
Mesela bahçıvansın…
Menekşe ekiyorsun, devamlı havuç çıkıyor, hortumu yedirirler adama…
Gece bekçisisin…
Hırsızın sokağa dördüncü, beşinci girişinde, mahalleliyi hırsıza yedirmekten, karakolda tuvalet temizliğine çeker amirin…
Ya da apartmanda kapıcısın…
Ekmek yerine diş macunu al götür 14 numaraya, atarlar seni…
*
Hiçbir meslekte, hiçbir işte, hiçbir görevde, böyle sürekli kaybedenin aynı işi yapmasına izin vermezler…
Ama ülkenin kaderini etkileyecek muhalefet partisinin genel başkanısın…
Bir, iki, üç, dört, beş…
Durmadan seçim kaybettiğin halde, bir şey olmamış gibi orada oturabiliyorsun…
*
Şimdi bir erken seçim olsa…
Herkes umut bağladığı partinin kazanmasını beklemez mi?..
Biz CHP’nin altıncı kez seçimi kaybetmesini bekleyeceğiz…
Aksini söyleyen bir tek kişi var mı?..
*
Ya da MHP’nin durumu…
MHP ile HDP’nin oyları ya da sandalye sayıları aşağı yukarı eşit…
Birisi Türkiye’yi bölmeyi amaçlıyor, öbürü böldürtmemeyi…
Ama sandıktan eşit çıkıyorlar…
Bir terslik yok mu?..
*
Kısacası Türkiye’nin ciddi muhalefet partilerine ve kaybetmeme ihtimali de olan liderlere ihtiyacı var…
Türkiye, Kemal Kılıçdaroğlu’nun becerisine, Devlet Bahçeli’nin samimiyetine bırakılamayacak kadar değerlidir…
“Yeni liderler lazım…”
Bu başlıklı ilk yazımın tarihi; 2 Kasım 2014…
Oturup devamlı “Yeni liderler lazım” diye yazmak istemem…
Ama yeni liderler lazım…
