11 EYLÜL'ÜN CANLI TANIĞI OLMAK...

Hani filmlerde olur ya bazen, oyuncu görmemesi gereken birşey görür ve o gördüğü şeyle ilgili olaylar onu filmin sonuna kadar takip eder. İşte 11 Eylül’ün canlı tanığı olmak biraz öyle birşey.

Tarihi bir sorumluluk... Nereye giderseniz gidin sizi takip eden birşey.

Güneşli güzel bir sonbahar sabahında İkiz Kuleler’den 500 metre ilerideki iş yerime gidereken dünyadaki en büyük terrör olayıyla karşılacağımı elbette bilemezdim.

Üç saat içinde binlerce insanın ölümüne, kulelerin yıkılışına, bir şehirin ve dünyanın tüm dengelerinin değişmesine tanıklık etmek çok zor bir iş.

O gece günceme şöyle bir not düşmüşüm:

<ı>"Gözlerimin önünde binlerce kişi çaresiz. Binaların içinden öylece bakıyorlar. Bazıları bize pencerlerden el kol sallarken, biraz sonra uçuşan kağıtlar gibi kendilerini bırakıveriyorlar boşluklardan. Bazılarıysa son ana kadar bekliyorlar bir umut ve iskambil kağıtları gibi yıkılan binaların altında kalıveriyorlar. Dışarı çıktığımda ayın yüzeyini andırıyor her yer. Dizlerime kadar toz kaplamış her yeri... Uyumayan şehir New York’un üstüne ölü toprağı serpilmiş. Sokaklar bomboş! İlk defa bu şehirde yalnız olmaktan mutluyum. Ailemin buralardan çok uzakta olduğunu bilmek rahatlatıyor beni!"

Yine o gece New Jersey’de oturan bir arkadaşım aramıştı. Her sabah tıklım tıklım dolan ve akşamları da bomboş kalan otoparkta hala hala yüzlerce arabanın olduğunu söyledi. İçim bir tuhaf oldu. 11 Eylül’ün bazı canlı tanıkları benim kadar şanslı değillerdi.

Onlar o gece eve dönemediler...

Derin iç yaralanmaları yaratan, 11 Eylül’ün New York’lular üzerine yaptığı etkiler nitekim hala araştırılıyor. Yıllarca da arştırılacak gibi gözüküyor.

Çıkan araştırma sonuçları gösteriyor ki <ı>'insanlar tabiat anadan gelen bir felekati daha kolay kabullenip, güçlenerek yaşama devam ederlerken, insandan insana gelen bir kötülüğü unutamıyorlar, affedemiyorlar. Yaşama karşı kırgınlaşıyorlar.'

Bu kırgınlık zaman içerisinde ister istemez onulmaz korkulara dönüştü. Ben mesela hala daha bir uçağın bir binaya yakın geçtiğini görünce irkiliyorum.

Toplumsal ve siyasi düzeyde bu korku <ı>göçmenler ülkesi diye adlandırılan Amerika’nın en sıkı vize uygulaması yapan ülkelerden biri olmasıyla noktalandı.

Parmak izi alınmasından Amerika uçuşlarında sıkı güvenlik kontrollerine kadar herşey bu yıpranan psikolojinin tamiri için.

Elif Özmenek

VOA

Güncellenme Tarihi : 16.3.2016 22:54