TÜRKLER tabancalarını bırakmazlar.

Çünkü Türklerin yüreği vardır ama ona göre bilekleri yoktur.

Bakımsız, özensiz, spordan-hareketten uzak, hantal ya da cılız bedenlerindeki büyük yürek ile cılız bilek arasındaki farkı kapatmak için tabancaları olsun isterler.

Hürriyet’in ‘Her düğün davetiyesine ‘Silah getirmeyin’ logosu konulsun’ önerisi iyi bir şey.

Bu ‘Çocuk getirmeyin’ gibi olur ki, her zaman salonun çocukla dolduğunu görürsünüz.

Ve birazdan tabancalı amcalar çocuklardan birkaçını vuracaklardır.

*

Tabancanın bilek ve yürek dışında bir başka şeyle de elbet ilintisi vardır:

Zeká ile...

Misal ‘Şeytan doldurur’ tespitindeki şeytan, aslında tabancanın aptal sahibidir. Mermiyi kovan yatağına sürmüş, yani tabancasını doldurmuş, emniyetini açmış, namluyu masum kurbanına doğrultmuş, öldürücü noktayı seçmiş ve tetiği çekmiştir.

Havaya zıplayıp ‘Şeytan doldurdu’ diyerek suçluyu açıklamak bundan sonra gelir.

Tabanca sahibinin iki gözü varken ‘Kör kurşun’ diyerek körlüğü zaten gözleri olmayan mermi çekirdeğine yüklemek keza...

*

O zeká, havaya sıkılan kurşunun geri döneceğini de akıl edemez.

Havaya sıktığı kurşunun havada kalacağını sanır.

Bu yüzden karakollardaki ilk ifadelerde en çok ‘Ben havaya sıktım, kurşun gitmiş kafasına değmiş’ cümlesinin yer alması bundandır.

Tabancası olanlara ‘Havaya sıkılan kurşun ne olur?’ sorusunu sorsanız, onların uzun uzun havaya baktıklarını göreceksiniz.

Bu ilk kez duydukları bir sorudur.

Ve verecekleri yanıtı ilk kez düşünürken zaten havaya bakıp kurşunun ne olduğunu çözmeye çalışırlar, çözemezler.

*

Türkler tabancalarını bırakmazlar.

Bence tabancası olan herkese zorunlu ‘Ateşli silah kullanma kursu’ verilsin.

Eğitilmemiş insanların eline silah verilmez.

Kurslara önce milleti temsilen milletvekillerinden başlamalı. Sokakta kulağı delik, ya da poposundan vurulmuş birisini görürseniz, onlar kurs hocalarıdır.

Demek ki kurslar başladı.