'CAN DÜNDAR OLSAYDIM, İŞİM ÇOK KOLAY OLURDU!..'

Diğer yandan "Said-i Nursi belgeseli çekeceğim" diyerek "Nurculuk" için atan yürekleri ele geçirirdim.

Bir yandan "Muhalif duruşlu / pek hoş bakışlı" vicdanlı bir adam görüntüsü verirdim, bir yandan da "Sarı Zeybek" türküsü söyleyip Kemalist gönüllerde taht kurardım.

Eğer Can Dündar olsaydım, işim gerçekten çok kolaydı:

Bir yanım "Ankara" der, öbür yanım "İstanbul" derdi.

Böylece hem Kekeç dostum olurdu, hem Özdemir İnce.

Hem Erdoğan güvenirdi bana, hem İnönü.

"Ne sihirdir ne keramet" der, Atatürk ile Vahdettin’i bir potada eritip vahdet-i vücut eylerdim.

Eğer Can Dündar olsaydım...

Biraz tüccar olurdum ama tüccarlığımı asla göstermezdim.

Keskin bir muhalifmişim gibi yapardım ama GATA’nın "Cennet Kapısı"ndan çıkmaya da hak kazanırdım.

Ama işte görüyorsunuz ki "ince bir taktik adamı" olmak yerine, tuttum köşeli mi köşeli bir polemik canavarı oldum.

***

Oldum da ne oldu sanki? İşte görüyorsunuz:

Hiç işim gücüm yokmuş gibi bir "anlayışsızlık prensesi" halini alan Deniz Akkaya’ya laf yetiştirmek durumundayım.

Mesele şudur:

Deniz Akkaya, Yeni Şafak’a verdiği röportajda "Ahmet Hakan beni türbeye gittim diye eleştirdi" diyor ve beni "her şeye en baştan başlamak" zorunda bırakıyor!

Hadi bir Reha Muhtar seslenişiyle kendisine sesleneyim:

"Sevgili" Deniz... Ben ki "Kah giderim medreseye / Ders okurum hak için / Kah giderim meyhaneye / Dem çekerim aşk için" diyen Nesimi tarikatındanım.

Bu yüzden... "Kah giderim türbe ziyaretine / Kah giderim Reina’ya / Günah da benim sevap da / Ahmet Hakan’a ne" tadında bir cevap vermen anlamsız.

Ben sana "Türbeye gidemezsin" demedim ki...

Sadece "Kameraların kolay ulaşabilir olduğu" bir türbeye yaptığın sansasyonel ziyaretle biraz kafa buldum, o kadar.

***

Artık şunu anlamış bulunmaktayım:

Hiçbir liderin cenazesinde "aileye yakın gazeteci" sıfatıyla yer alamayacağım.

Hiçbir zaman aynı anda hem solcuların, hem İslamcıların, hem de Kemalistlerin sevdiği bir gazeteci olamayacağım.

Hiçbir zaman "kararında" ve "tehlikesiz" bir muhalif olamayacağım.

Bir strateji yoksunu olarak Deniz Akkaya’sından Lerzan Mutlu’suna... Alemin namlı isimlerine bıkmadan usanmadan laf anlatacağım.

Çünkü benim yerim kavganın göbeğidir.