RADİKAL'LE, VAKİT'İN BULUŞTUĞU NOKTA...

ORAY EĞİN/ AKŞAM

Suçlu medyadır

Bugüne kadar her işine gelen, suçu kendi üzerinden atmak isteyen medyayı eleştirdi, medyayı hedef gösterdi. Ve çoğu zaman da bir şamar oğlanı, bir günah keçisiydi medya. Ama bugün Türkiye kendini yeni bir döneme adapte ederken, medyanın birlik içinde olmaması düşündürücü. Bu yüzden de rolünü masaya yatırmak gerekiyor. Maalesef, Türkiye’nin savaş hali içinde olduğunu idrak edememiş, ordusuna yeterli desteği vermeyen bir medyaya sahip Türkiye.

Herhangi bir dönemde askere destek vermekle şimdi askerin yanında olmanın anlamı farklı. Şu anda bir savaş var, bunun aktörleri belli savaşacak olan da Silahlı Kuvvetler’dir. Düzenli biçimde insanların öldüğü, yıllardır ölen insan sayısının dünyada eşi benzeri bulunmayan rakamlara ulaştığı bir ülkede yaşanana başka bir ad koyamazsınız.

...Ve savaş askerlerle kazanılır.

Yazık ki, Türk aydını savaşın kurallarını anlamamakta direniyor. Hâlâ birtakım romantik çağrılarda bulunuluyor, kimileri asker düşmanlığı yapıyor ve asıl kritik nokta gözden kaçıyor. Türk aydınlarında hiçbir somut öneri yok, ama bolca hamaset var.

Bir tarafta solcu aydınların söylemlerine hapsolan Radikal gazetesi var. Bir tarafta da hâlâ kendi kısır dünyasının tartışmalarını bitirememiş, hâlâ türban gibi detay bir meseleye katılan, sırf bu yüzden asker düşmanlığı yapan Vakit var. İki gazeteyi de okuyunca irkiliyorum. Sağcısının da, solcusunun da bu kadar dar kalıplarla meseleleri değerlendirdiği bir basın olabilir mi?

Bugün Anadolu’da insanların tahammülü kalmadı. Büyük şehirlerde halk sokağa dökülüyor. Hepimiz mutsuzuz. Ardı ardına organizasyonlar iptal ediliyor, insanlar kolektif bir vicdani kararla eğlenmiyor. Dolmuşçular gündelik kazançlarından vazgeçip eylem yapıyorlar. Herkes sesini duyurmak, somut birtakım adımlar atılması için çağrıda bulunuyor.

İşte bu noktada Türk askerinin güçlü olması gerek. Uluslararası politikada en temel kural, masaya oturan tarafların pazarlığa cebinin kuvvetli oturmasıdır. Bu aşamada da Türkiye’nin en büyük gücü Silahlı Kuvvetleri’dir. Ordu ne kadar güçlü olursa, gücünü ne kadar net belli ederse Türkiye’nin savaşı masada da kazanma ihtimali artar.

Amerika, bütün dünyaya bir Amerikalı’nın canının çok şeye bedel olduğunu gösterme temeli üzerine kurulmuştur. Nitekim iki tane binaları yıkıldı diye gidip iki ayrı ülkeyi bombaladılar. Biz İkiz Kuleler’de ölen insanlardan kat be kat fazla sayıda şehit veriyoruz yıllardır ve hâlâ birtakım romantik, hamasi söylemlerin etkisinden kurtulamıyoruz.

Hiç kimse savaş istemez. Sadece içinde bulunduğumuz halin bir “savaş” olduğunun anlaşılması lazım ilk aşamada. Halkın tamamının ordusunun arkasında olduğu bir ülkeye hiç kimse kolay kolay bulaşamaz zaten. Medyanın yapması gereken işte bu yönde bir birlik ve beraberlik çağrısında bulunmak, kamuoyu oluşturmaktır.

Açıkçası, askeri desteklemekte, orduya inanmakta da insanın “aydınlığından” çalacak bir şey yoktur. Medyanın artık modası geçmiş solcu söylem alışkanlığından sıyrılıp askeri savunanları az aydın, askere düşmanları gerçek aydın diye kategorilendirmesinden vazgeçmesi gerekiyor. Doğrusu, kimsenin kendini asker üzerinden aklama hakkının olduğunu da düşünmüyorum.

Ne Radikal’in solcuları, ne Vakit’in sağcıları bunu anlayamaz ama. Onlar kendi mahallelerinde hapsolmuştur.

Hadi daha da ileri gidelim ve bugün New York medyasında “El Kaide aslında iyi bir örgüttür, onlarla diyalog kuralım, iyi insanlardır, suçlu Amerikan ordusudur” diye bir şey söylenebilir mi, bunu tartışalım?

Amerikan basını halkın duyarlılıklarını, yaşadığı acıları bildiği için bu gibi provokasyonlara filtreleyebilecek bir gelenekten geliyor. Halbuki Türkiye’de pek çok yerde, üstelik merkez medyada bile her gün bunun muadili pek çok satırla karşılaşabiliyoruz.

Türkiye’nin yıllardır terörle mutsuzluğa mahkum edilen insanları artık somut adımlar bekliyor. Hükümet tezkereyi çıkarttıysa bundan sonraki aşamada top çevirmekten vazgeçmeli. Ölen askerlerimiz artık “siyasi” bir sorun değildir.