Çağatay Ulusoy'dan bomba itiraflar

Medcezir’deki ‘Yaman’ karakteriyle daha 23 yaşında Türkiye’nin fenomenleri arasına giren Çağatay Ulusoy, Küçükçekmece’de geçen çocukluğunu, Best Model seçildiği geceyi, ‘Adını Feriha Koydum’la değişen yaşamını ve gelecek planlarını anlattı.

Bestmodel seçildiği gece başrol teklifi aldı

“Başta hiç aklımda yoktu. Yedi sene lisanslı basketbol oynadım, ileride kendi mesleğimi yapmak ya da basketbol antrenörü olmak istiyordum. Arkadaşlarım teşvik etti Best Model’a katılmam için. 2 bin kişi başvurmuştu galiba. Oradan ilk 100’e kaldım , sonra ilk 40’a, sonra da görsel elemesiyle ilk 20’ye... O 20’yi de yarıştırdılar işte.

Hiç beklemediğim bir birincilik geldi. Belki dördüncü, beşinci falan olurum diyordum. Çünkü kıdemli olanlar var, ilk sene dereceye giremeyip ikinci sene çalışıp gelenler var, profesyonel olanlar var. Benim ne portfolyom var, ne defile tecrübem...

Promosyon ödülleri verilirken, en güzel gülen, en güzel duran falan, baktım ki aralarında yokum, tamam dedim, seneye kaldık...
Birinci olarak ismimi okuduklarında, yanımdakiler beni uyandırdı. Görüntülerde var, dürtüyorlar beni resmen. Ben dalmış gitmişim orada; bir sonraki yılı düşünüyorum, seneye daha çok çalışırım, eğitim alırım falan...

Çok garipti, ağlayamadım bile. Ertesi gün gazetede haberi görene kadar inanamadım. Aynı gece bir de dizi teklifi gelince, çok acayip oldu. Her şey çok çabuk gelişti.”

Setteki ilk gününü dün gibi hatırlıyor

“Yepyeni bir hayatın başlangıcı olduğu için hem çok heyecanlı hem de çekingendim. Kendimi çok yabancı hissediyordum doğal olarak. Bir de yarışmadan çıktığım için önyargı olabilir mi diye çekiniyordum. Etrafı izliyordum sürekli.

O günden itibaren, sahnemin olmadığı günler de dahil, her gün, bütün gün setteydim. 13’üncü bölümde kendi sesime döndüm, öncesinde dublaj yapıyorduk. O açıdan da biraz tuhaf hissediyordum, TV’de izlerken başka biri gibi geliyordum kendime.15’inci bölümde filan nispeten rahatladım.

Üç sene oldu, açıları aldım artık, tekniği kaptım diyebiliyorum biraz ama “Oyuncu oldum” tabii ki diyemem. Hiçbir zaman da olamayacağım herhalde.”

Bir fenomen haline geldiğinin farkında

“Adını Feriha Koydum’dan çok iyi arkadaşım Yusuf’la -ki hakkını ödeyemem, bana çok yardımcı olmuştur- bir gün Taksim’e çıkmıştık. Diziyi çekiyorduk ama yayına girmemişti henüz.

Beyoğlu’ndaki bir grup sokak müzisyeninin yanına oturup dinlemeye başladık. Daha kimse tanımıyor beni, yarışmadan dolayı bir-iki gazetede fotoğrafım çıkmış sadece. Yusuf (Akgün), “Bu günlerin kıymetini bil, çok yakında bu kadar rahat edemeyeceksin” demişti.
Gerçekten de bir sonraki çıkışımız aynı değildi. Bir daha da hiç olmadı. Ama hiç rahatsız edici bir şey yaşamadım bugüne kadar. Güzel bir duygu seni tanımayan insanlardan böyle sevgi, ilgi görmek.”

‘Medcezir’deki Yaman karakterini çok seviyor

Doğallığını... Kendi gibiliğini... Dürüstlüğünü... Bir an durup, “Benim gibi” deyip bir kahkaha patlatıyor.

Dört yıl önce, beş yıl sonra

“İ­le­ri­si için be­lir­li bir pla­nım yok. Ha­ya­tı o ka­dar prog­ram­lı ya­şa­yan bi­ri de de­ği­lim. Der­se­niz ki “Beş se­ne son­ra ner­de­sin?”, onun ce­va­bı yok. Çün­kü ha­ya­tın ne ge­ti­re­ce­ği­ni bi­le­mi­yo­rum. Dört se­ne ön­ce bu gün­le­ri­mi ha­yat­ta tah­min ede­mez­dim. Bil­di­ğim tek şey, oyun­cu­lu­ğu çok sev­di­ğim ve bun­dan son­ra bu yol­da iler­le­mek is­te­di­ğim. Dün­ya­yı ge­zip fark­lı ha­yat­la­rı gör­me­nin de in­sa­nı ge­liş­ti­re­ce­ği­ne ina­nı­yo­rum ve gü­nün bi­rin­de mut­la­ka bir sü­re­li­ği­ne yurt ­dı­şın­da ya­şa­mak ve oyun­cu­luk­la il­gi­li eği­tim al­mak is­ti­yo­rum.”

Kendimden sorumluyum

“He­pi­miz ken­di ha­ya­tı­mız­dan so­rum­lu­yuz. Oyun­cu­la­r top­lu­ma ör­nek ol­ma­lı gi­bi bir mis­yon yük­le­mek, hak­sız­lık gi­bi ge­li­yor ba­na.
Bir oyun­cu­yu be­ğe­ni­yor­sa­nız, onun yer al­dı­ğı iş­le­ri ta­kip eder, o iş­ler üze­rin­den eleş­ti­ri­le­ri­ni­zi ya­par­sı­nız. Be­nim ha­yat­ta­ki du­ru­şum, ya­şa­mım, özel ha­ya­tım yal­nız­ca ba­na ait­tir. Ben ken­dim­den so­rum­lu­yum.”

Acunn