KÖŞE YAZARLARI DAVAYI BÖYLE YORUMLADI

Ali Bayramoğlu / Yeni Şafak: Sorumsuzluk, istikrara kasıt, toplumu yasalara uyarlamaya çalışan yargıçlar hükümeti... İstediğiniz gibi tanımlayabilirsiz... Sonuçta tahrip olan sadece demokrasi ve istikrar değildir; yargı da tahrip edilmektir, adalete inanç yıpratılmaktadır.

Kürşat Bumin / Yeni Şafak: Demek bu çağda, ‘hukuk devleti’ olduğu söylenen Türkiye Cumhuriyeti’nde, böyle bir politika, yani ‘partiler üstü’ bir ‘devlet politikası’ vardır.

Ergun Babahan / Sabah: Cumhurbaşkanının bile kapatma davasında siyaset yasağına konu olabilmesi, rejimin ciddi bir sarsıntıdan geçtiğini gösteriyor. Dileriz, Türkiye bu büyük kavgadan yara almadan çıkar.

Emre Aköz / Sabah: Türkiye’de bir ‘ yargı iktidarı ‘ var. Bu ‘ikinci’ iktidar şu anda karşı saldırıya geçmiş durumda. Hamlesi boşa gidecek olsa dahi...

Mehmet Barlas / Sabah: Hakikaten şaka gibi... Bir iktidar kavgasının tarafı konumunda görünmek, ne yargının ne de bir başka kurumun itibarını artırır.

Ekrem Dumanlı: / Zaman ‘27 Nisan’da bildiri ile yapılmaya çalışılan şimdi yargı ile yapılıyor. Şayet AK Parti’nin ‘laiklik karşıtı eylemleri’ ispatlanamazsa Başsavcı istifa etsin. Doğrudan demokrasiye kastı olan bu tür eylemlerin de bir müeyyidesi olsun.

Hasan Cemal / Milliyet: Anayasa Mahkemesi eliyle Türkiye’nin siyasi partiler mezarlığı haline getirilmiş olması Türkiye’de demokrasi ve hukuk devletinin önünü tıkamıştır.

İsmet Berkan / Radikal: Bir demokraside, açıkça şiddet çağrısı yapmadıkça veya şiddete başvurmadıkça bir siyasi partinin kapatılmaması, ‘yasadışı’ ilan edilmemesi gerekir.

AK PARTİ DE HATALIYMIŞ

Güneri Civaoğlu/ Milliyet: ‘Bu dava Türkiye’ye karşı işlenmiş ayıptır’ söylemiyle de AKP, tüm sorumluluklardan sıyrılamaz. Son aylarda kendisine 5 yıldır destek veren ‘liberal’ kalemlere bile kuşku veren ve ‘n’oluyoruz, bu gidiş nereye’ kaygılarını üreten din eksenli siyasi tavırları, AKP’nin yeniden gözden geçirmesinde sayısız fayda var.

Oktay Ekşi / Hürriyet: Parti kapatmak demokrasinin bozuk olduğunu gösterir. Ancak yaşanmış öteki örnekleri değerlendirecek olursa, ‘laik sistemle’ oynamak, onu koruyormuş gibi görünüp sistemin altını oymaya çalışmak hep aynı sonucu veriyor.