Çocuk, yeniyetme ve kadın uygarlığı
Farkında mısınız, herşey çocuğa, yeniyetmeye (adolescent) ve kadına göre biçimlenir oldu. Çünkü bir yandan Amerikan uygarlığı böyle bastırıyor, öbür yandan toplumda çocuk ve yeniyetme sayısı çok fazla. Birçok 'kültür ürününün' asıl müşterisi de, kadınlar.
Hele kitap ve derginin...
Böyle olunca, düzey ve beğeni de onlara göre oluşturuluyor.
Bir kere, Amerikan emperyalizmi, geçen gün Livaneli'nin de ustaca belirttiği gibi, dünyayı kendi 'normlarına' göre şartlıyor. Kendini öğretiyor. Hayatında İstanbul görmemiş Anadolu seyircisi ila maşallah New York şehir planını ezberledi; yani Manhattan'ın ortasına bıraksanız 'sarı taksi' çevirmesini de bilir, bilmemkaçıncı caddeden bilmemkaçıncı sokağa nasıl sapacağını da...
Hayatında adliye yolu görmemiş ev kadınımız da gene maşallah Amerikan jürilerinin nasıl oluşturulup nasıl karar verdiklerini de öğrendi, avukatın hakim kürsüsüne ne zaman yaklaşıp ne zaman yaklaşamayacağını da.
Mahalle bekçisiyle başkomiserin üniformasını ayırdedemeyen insanımız Los Angeles Emniyet Müdürlüğü (LAPD!) koridorlarında kırk yıllık Amerikan sabıkalısı gibi gezebilir. Yüzbaşıyla albayın rütbe yıldızlarını çözemeyen köylümüz, telsiz haberleşmelerinde kullanılan Amerikan askeri argosunu söktü: Do you read me? Roger!
(Bunda şaşacak bir şey de yok canım, 'dünya jandarmalığı' görevini devretmeden, çaptan düşmeden önce İngiltere de, dili her okuryazarın bildiği 'lingua franca' olmaktan çıkmadan önce Fransa da böyleydi...)
Bu kültürün gönüllü uşağı Türk medyası, bir yandan da sattığı malı Türk müşterinin 'seviyesiz' talebine göre ayarlamaya kalkınca, ortalık bir çocuk ve yeniyetme cennetine dönüştü.
Ortalık çikolata, gazoz ve gofret reklamından, cep telefonu ve kredi kartının büyüme çağına seslenen 'oyuncaklı' (ve çok gereksiz!) türlerinden ve zıp zıp zıplayıp 'enerjisini gösteren' basket oyuncularından geçilmez oldu.
Çünkü demografik piramidin alt tarafı çok kabarık, toplumda genç nüfus amansızca ağır basıyor. Elbette bunlara da ne doğru dürüst eğitim sağlanabiliyor, ne doğru dürüst iş ve ücret. Koca bir 'potansiyel' tüketici kitle, ama bilinçsiz ve haylaz.
Beri yandan, gazeteler de artık kadınlar için çıkar oldular.
Zayıflama rejimleri, fal sayfaları, aşk yazıları, kozmetik tanıtımları, güzelleşme reçeteleri, yemek tarifleri, muska ve büyü formülleri, televizyon programlarının ille de pembe dizi ve eğlence faslının ayrıntılı dökümleri, aslında gizli reklamları... Kelek pop ve arabesk propagandası, magazin basitlikleri, seks skandalları, orospu ve ibne 'alt kültürüne' özendirici rezillikler...
Bu kadın dünyası, bir şekilde köşe yazarı yapılan abuk sabuk hatunların cavalacoz yazılarıyla da destekleniyor. İnsanlar artık Irak savaşının değiştireceği jeostratejik dengeleri değil, konuştuğu çocuk kendisini terkettiği zaman ne yapacağını anlatan 'makaleler' okuyorlar.
Eskiden haftalık ya da aylık kadın dergilerinin tekelinde olan, oralardan izlenen bu kültür, oralardan çıktı, bütün medyaya sıvandı.
Yo, çocuğa, yeniyetmeye, ya da kadına 'karşı çıkacak' kadar budala değilim, hayır. Yanlış anlamayınız.
Ama böyle bir ortamda, böyle bir 'iletişim bombardımanı' altında, yaşını başını almış erkek de ne halt etsin?
'Spor sayfaları ne güne duruyor?' diyeceksiniz. Onlar da lumpenler için, ya da koltuğun boşalması için sıra bekleyen berber müşterisine yönelik...
Aydın erkekten sözediyorum.
'Entel yayın organları var', evet, ama onlar da ruhsuz, sıkıcı ve epeyce 'kıl'.
Ama işte o kadar azınlıktayız ki esamimiz okunmuyor, ve sonra da 'televizyon seyretmiyorum, gazetelere şöyle bir göz gezdirip atıyorum' dediğimiz zaman 'hava basıyoruz' sanıyorlar...
Ee, ne kaldı geriye? 'Puro yazıları' okuyup tıknefes olmak mı, yoksa yüz otuz kiloluk heriflerin 'dengeli beslenme', ya da Köpeköldüren şarabına talim edip işe de minibüsle gelip giden çocukların 'gurme' ve 'seçkin yaşam' yazılarını okuyup gülmek mi?
(Engin Ardıç/Star)
Güncellenme Tarihi : 16.3.2016 19:08
