TÜRKSTAR BİRİNCİSİ EMRAH KESKİN'İN İLGİNÇ YAŞAM ÖYKÜSÜ VE İTİRAFLARI!..

Yarışmaya başvurduğum gün hayallerime ulaşma yolunda ilk adımı attım. Müzik sevgisini babamdan almıştım. Ama lise yıllarında hatalar yaptım, ikinci sınıfta okulu bıraktım. Hiçbir şey için geç değil. Daha 19 yaşındayım. Okulumu dışarıdan bitirebilirim. Arkası da gelecek. Bu şansı en iyi şekilde değerlendirmek niyetindeyim. Lisedeyken arkadaşlarla sık sık okuldan kaçıyorduk. Çeteye girmiştim. O arkadaş çevresine uyduğum için okuyamadım. Okulu bıraktıktan sonra da kuaförlük yapmaya başladım. Şimdi okulu bıraktığım için çok pişmanım, yarım bıraktığım eğitimimi tamamlamak istiyorum. Sonra da inşallah konservatuvar... Buraya kadar geldim, demek ki Allah bize bazı yetenekler vermiş, benim de onları değerlendirmem lazım. Ailem okulu bıraktığım zaman çok üzülmüştü, şimdi beni burada gördükleri için çok mutlular. Babam perküsyon çalıyor. O ritm çocukluğumdan beri kulağımdadır. Altı yaşında babamla pavyona da gittim. Sonra darbuka ve perküsyon çalmaya başladım. Kendimi şarkı söylerek de geliştirdim. Beni halkın ağır tavırlarımdan dolayı yanlış tanımasını istemiyorum, neysem oyum. Sadece yaşadığım bazı olaylar yüzünden içime kapandım, o kadar. Beni açan kişi Ahmet Gülşen oldu, o bana gülmeyi öğretti. Geçmişime dair hiçbir şey beni endişelendirmiyor. Eğer hatalarım varsa bunlar er geç çıkar zaten. Ama hayatımda olay yaratabilecek kadar büyük bir hatam yok. İçine kapanık bir insan olduğum doğru. Mahallede de ağır takılıyordum hep. Bazı şeyler yapıyordum, dövüş falan işte... Trabzonlular haksızlığa hiç gelemezler ve sevdikleri insanı acayip korurlar, sağlamdırlar. Ben de hiçbir zaman haksızlığa gelemedim, kimseye de durup dururken bulaşmadım. Karakola yansıyan hiçbir vukuatım olmadı... Namus için adam vurma gibi şeylere hak verilemez. Bizim oralarda namus yüzünden adam vurulmaz. Ya aileler görüşür, evlenilir, ya da dava açılır. Büyük vukuatım olmasa da eskiden yaşadığım şeylerden pişmanım. Çok sıkıntılı günler yaşattım çünkü aileme... Özellikle annemi üzdüğümü biliyorum. Rahmetli anneannem ve dedem hep bana oku demişlerdi. Yarışmaya da onların resimlerini yanıma alarak katıldım bana şans getirsinler diye. Şükürler olsun ki buradayım. Tavırlarımdan dolayı Bayhan’a benzetiliyorum. Doğru, Bayhan’da gördüğüm bazı özellikler bende de var. O da çok yardımsever bir insan, kimseyi kırmıyor ve dostlarına sahip çıkıyor, ben de öyleyim. Ama benzerlikler bununla sınırlı. Yorum ve ses olarak benzerlik olduğunu sanmam. ixtanbul Güncellenme Tarihi : 16.3.2016 22:26